Category Archives: podcast

Το φαρμακείο

Το φαρμακείο είναι ένα μαγαζί με φάρμακα. Σήμα του έχει έναν πράσινο σταυρό.
Ο φαρμακοποιός πουλάει τα φαρμάκα, αλλά με συνταγή γιατρού.
Εδώ, τρεις φίλοι θέλουν από το φαρμακείο αντισυλληπτικά για άντρες.
Αλλά αιδώς. Ντρέπονται. Ζητάνε ο,τιδήποτε άλλο εκτός από τα αντισυλληπτικά.

Έλα ρε παιδί μου, έλα, παντρέψου, να σου φέρουμε κόσκινο

Προχώρα
Άντε μη ντρέπεσαι!
Δε χρειάζεται τίποτα ρε παιδί μου
Προχώρα
Έλα
Κοίτα πώς πάει
Άντε

Είδες δεν είναι κανένας εδώ, πάμε να φύγουμε
Όχι κάτσε εδώ
Είναι κανείς εδώ; Μαγαζί;
Έλα !
Μαγαζί ;

Γεια σας !
Θα θέλατε κάτι;

Εσείς είστε εδώ;

Μάλιστα.

Και.. δηλαδή… εσείς μόνη τέτοια ώρα το κρατάτε;
Δε φοβάστε;

Η δουλειά μου είναι αυτή.

Τι δουλειά κάνετε;

Σας ακούω.

Εσείς μας ακούτε, εμείς πώς το λέμε τώρα;

Πες το ! Πες το !

Εμ, έχετε… οδοντικό νήμα ;

Μάλιστα !

Τι να το κάνεις ρε ;

Πες το ! Πες το !

Κάτι άλλο ;

Εεεμ, ναι. Έχετε βούτυρο; Όχι για φαΐ, για το (δείχνει το στόμα)

A ! Βεβαίως .

Πες το ! Πες το ! Πες το ! Πες το !

Ναι. Κάτι άλλο ;

Ναι. Εμ, κοιτάξτε, αυτό που συγκεκριμένα θα θέλαμε
βέβαια και αυτά τα θέλουμε, ναι,

Ναι.

Είναι για μια, προφύλαξη, ας πούμε, δηλαδή για για προστασία.
Ακριβώς.
Της ακοής. Ωτοασπίδες !

Α! Ωτοασπίδες!

Πες το ! Πες το ! Πες το !

Ορίστε. Οι ωτοασπίδες.

Μπράβο, ναι. Αυτό, το κίτρινο.

Ναι. Κάτι άλλο μήπως θέλετε ;

Α, ναι. Ε, σαμπουάν για ψείρες. Όχι για μένα,  για τα παιδιά.

Μάλιστα.

Πες το ! Πες το ! Πες το !

Αυτό, α ναι, ακριβώς αυτό, είναι πολύ καλό. Αυτό είναι το καλύτερο.

Εμ, έχετε… τέτοια ;

Βεβαίως. 

Πού ; Βάλτε ένα.
Βάλτε ένα.

Μήπως θέλετε και κάτι άλλο που διστάζετε να το ζητήσετε ; 

Ναι.
Όχι.

Ποιος έχει το πρόβλημα ; 

Αυτός.
Το αγόρι.
Κατάλαβε επιτέλους.

Μόνο που χρειάζομαι και συνταγή από γιατρό. Έχετε ;

Όχι. Όχι.

Αυτό είναι που τα βλέπεις όλα μπλε ;

Μπράβο !

Όχι δεν καταλάβατε. Παρεξηγήσατε.
Εγώ δεν έχω τέτοιο πρόβλημα.
Το αντίθετο μάλιστα.

Δεν καταλαβαίνω. 

Θέλουμε κάτι

Ναι.

Που να προλάβουμε μία ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη.
Αυτό είναι.

Προφυλακτικά λοιπόν !

Όχι. Όχι.
Θέλουμε…
Θέλω το χάπι ! Ορίστε ! Το είπα.

Ποιο χάπι ;

Αυτό το… Baby – κάτι.

Το Baby – κάτι ;

Ναι.
Αυτό που το παίρνει ο άντρας και η γυναίκα δεν !

Αυτό που το παίρνει ο άντρας και η γυναίκα δεν ;

Ναι.
Το αντισυλληπτικό το αντρικό. Το αντρικό. Ακριβώς.

Α ! Χαχαχα !

Μας φέρνετε;
Τόση ώρα. Ξέρετε…

Δεν έχει κυκλοφορήσει στην αγορά. 
Είναι σε πειραματικό στάδιο.

Όχι, όχι. Δεν τα ξέρετε καλά.
Γιατί ένας γνωστός ενός φίλου μας
το πήρε και καθάρισε ο άνθρωπος.

Πιστέψτε με, δεν κυκλοφορεί στην αγορά.

Και τότε πώς το πήρε ο γνωστός του φίλου μας ;

Μάλλον ο φίλος σας ήθελε να σας κάνει πλάκα.

Ήθελε να μας κάνει πλάκα ;
Εγώ να  δεις τι έχω να του κάνω του γνωστού του φίλου μας.
Που ήθελε να μας κάνει πλάκα !
Κάτσε.
Παίζετε με τέτοια θέματα ;
Ηρέμησε. Ηρέμησε.
Δηλαδή δεν υπάρχει κάποια άλλη λύση γι’ αυτό το…

Μία λύση μόνο.

Τι ;

Η στείρωση !

Αχά. Άσε, μεγάλε, έχω έναν κτηνίατρο *μουατς*
Ψψψτ. Γάτα ! Κχχχχχ!

 

 

Το μέλι είναι γλυκό, μα η μέλισσα δαγκώνει

ΧΡΟΝΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ (όταν, όποτε, κάθε φορά που + Παρατατικός (Αρχαία Ελλάδα)

ΠΡΟΣΤΑΚΤΙΚΗ (συμβουλές για τη χρήση μελιού σήμερα)

Ο Ξενοφών αποκαλείται “αττική μέλισσα” επειδή γράφει πολύ ωραία αττική διάλεκτο.
Πάντως, η μέλισσα δαγκώνει σύμφωνα με τον λαό. Αλλά γιατί δαγκώνει;

Όλα ξεκινούν από τον Δία. Ο μπαμπάς του Δία, ο Κρόνος, είχε έξι παιδιά. Τα παιδιά αυτά τα γεννούσε η Ρέα.
Κάθε φορά που γεννούσε ένα παιδί, ο Κρόνος το έτρωγε. Έτσι, έφαγε την Δήμητρα, την Εστία, την Ήρα και τον Ποσειδώνα. Επειδή υπήρχε μία προφητεία, από την μητέρα του Γαία: “Όπως εσύ νίκησες τον πατέρα σου, ομοίως θα σε νικήσει το παιδί σου!”
Λέει ο Ησίοδος στη Θεογονία, 464-465 “πεύθετο γὰρ Γαίης τε καὶ Οὐρανοῦ ἀστερόεντος, οὕνεκά οἱ πέπρωτο ἑῷ ὑπὸ παιδὶ δαμῆναι”.

 

Αλλά όταν ήρθε η ώρα να γεννηθεί ο Δίας, η μαμά του, η Ρέα έστησε δόλο. Αντί για το μωρό, ο Κρόνος έφαγε έναν μεγάλο λίθο. Ο Δίας γεννήθηκε κανονικά, στα βουνά της Κρήτης. Εκεί, στο όρος Δίκτη, ο Δίας μεγάλωσε κρυφά. Τροφός του ήταν η Μέλισσα. Η Μέλισσα, μία νύμφη του όρους, έδινε στον Δία μέλι και γάλα. Έτσι, ο Δίας έγινε δυνατός και νίκησε τον Κρόνο στην Τιτανομαχία και έγινε εκείνος Βασιλιάς των νέων Θεών. Οι Τιτάνες έχασαν τη δύναμή τους.

Ο Κρόνος μεταμόρφωσε τη νύμφη Μέλισσα σε σκουλήκι της γης. Αλλά ο Δίας μετά νίκησε και την έκανε την Μέλισσα που ξέρουμε σήμερα. Οι άνθρωποι δοκίμασαν το μέλι και άρχισαν να το κλέβουν. Η Μέλισσα λυπήθηκε πολύ. “Δώσε μου Δία κάτι. Θέλω να υπερασπίζομαι την εργασία μου απέναντι στους ανθρώπους! Κάνω τόσο πολλή δουλειά και μου την κλέβουν!” Ο Δίας την βοήθησε. Της έδωσε το κεντρί, για να δαγκώνει τους ανθρώπους. “Πρόσεξε όμως” της είπε “το κεντρί είναι για να υπερασπίζεσαι την εργασία σου.  Αν έρθει άνθρωπος να σου πάρει το μέλι και θέλεις να αμυνθείς, έχεις το κεντρί. Αλλά να ξέρεις ότι, αν δαγκώσεις άνθρωπο με το κεντρί, αμέσως θα πεθάνεις! Το κεντρί είναι η ζωή σου.” Λέει ο Αίσωπος “ἐάν τις τῶν ἀνθρώπων ἥκῃ λαβεῖν μέλι, σὺ δὲ βούλῃ αὐτὸν ἀμύνασθαι, ἔχε τὸ κέντρον· πλὴν ἴσθι ὅτι, εἰ πλήξεις ἄνθρωπον, ἐμβληθέντος τοῦ κέντρου, παρευθὺς ἀποθνήξῃ· ζωὴ γάρ σοι ἐντυγχάνει τὸ κέντρον.”

Euaggelopoulou.jpg (image)

 

Γι’ αυτό, το μέλι είναι γλυκό, μα η μέλισσα δαγκώνει. Τι να κάνουμε; Κανείς δεν είναι τέλειος.

Το μέλι, λοιπόν, είναι προϊόν της φύσης. Η μέλισσα παίρνει το νέκταρ από τα λουλούδια και τα φρούτα. Το μαζεύει στην κυψέλη και με πολλή πολλή δουλειά και υπομονή, το νέκταρ γίνεται μέλι. “Αγάλι αγάλι γίνεται η αγουρίδα μέλι” δηλαδή σιγά σιγά. Το μέλι αυτό τρώνε οι μέλισσες, αλλά οι άνθρωποι τους το κλέβουν. Γιατί τους το κλέβουν;

 

Μα φυσικά, γιατί είναι μαγικό! Το μέλι έχει όλα τα καλά του κόσμου. Πρώτον, είναι αφροδισιακό. Όλοι ξέρουμε τις ερωτικές περιπέτειες του Δία. Από πού τόση δύναμη; Φυσικά από το μέλι ! Ιατρικά όμως, το μέλι έχει βιταμίνες Β. Οι βιταμίνες Β δυναμώνουν την τεστοστερόνη, άρα και τις ερωτικές περιπέτειες. Δεύτερον, το μέλι είναι φυσικό αντιβιοτικό. Έχει φαρμακευτικές ιδιότητες, επειδή είναι γεμάτο αντιοξειδωτικά και αντιβακτηριακά συστατικά. Τρίτον, το μέλι καίει τα λίπη και βοηθά πολύ στο χανγκόβερ. Βέβαια, αν φας μέλι πριν βγεις για ποτό, δεν θα έχεις χανγκόβερ, γιατί θα έχεις κάτι άλλο. Μέτρον άριστον, είπαμε. Όταν πονάει το κεφάλι, το μέλι διαλύει το αλκοόλ από το στομάχι. Με λίγα λόγια, το μέλι είναι ένας γλυκός σύμμαχος στη διατροφή, γιατί δεν είναι όπως ο καφές ή η ζάχαρη. Το μέλι κρατά περισσότερη ώρα.

Όταν βράσει το μέλι, βοηθά στην χαλάρωση. Ένα τσάι με μέλι είναι το καλύτερο υπνωτικό. Όταν πονάει ο λαιμός, το μέλι με λεμόνι ή ρακί, είναι το πιο υγιεινό φάρμακο. Όταν περνάνε τα χρόνια, λίγο μέλι στο πρόσωπο κάνει την καλύτερη μάσκα. Δηλαδή, το μέλι είναι καλλυντικό. Οι γυναίκες γίνονται δυνατές, σαν τη βασίλισσα μέλισσα. Ε τώρα, τι να λέμε; Η Κλεοπάτρα η ίδια έκανε μπάνιο σε μέλι και γάλα. Χαζή ήταν;

 

 

 

 

 

Πάμε για καφέ ;

ἔνθ᾽ αὖτ᾽ ἄλλ᾽ ἐνόησ᾽ Ἑλένη Διὸς ἐκγεγαυῖα:
αὐτίκ᾽ ἄρ᾽ εἰς οἶνον βάλε φάρμακον, ἔνθεν ἔπινον,
νηπενθές τ᾽ ἄχολόν τε, κακῶν ἐπίληθον ἁπάντων.

Οδύσσεια, δ 219-221

Όταν ο Τηλέμαχος πηγαίνει στην Σπάρτη, στο παλάτι του Μενελάου, η Ελένη τους δίνει ένα μυστήριο ποτό.
Το νηπενθές. Το ποτό αυτό, μαζί με κρασί, διώχνει τον πόνο και την λύπη. Όποιος το πίνει λησμονά όλα τα κακά.
Ο Τηλέμαχος πίνει. Ξεχνάει και δεν θυμάται.

Ποιο είναι αυτό το ποτό; Δεν ξέρουμε σίγουρα. Είναι ένα φάρμακο από την Αίγυπτο. Μήπως από την Αιθιοπία; Ο Γάλλος φιλόσοφος Ντιντερό, όμως, ήταν

σίγουρος για το θέμα. Το ποτό αυτό είναι ο καφές !

Καφές ο ελληνικός

Στην Ελλάδα σήμερα ο ζεστός καφές λέγεται “ελληνικός”. Ο ελληνικός καφές είναι ελαφρύς καφές. Έχει ωραία γεύση και δεν είναι έντονος. Στην πραγματικότητα, είναι αραβικός και ήρθε από την Κωνσταντινούπολη. Ο ελληνικός καφές πίνεται σε μία κούπα, το φλιντζάνι. Βράζει στο μπρίκι και πίνεται ζεστός. Ο ελληνικός καφές έχει αφρό, το καϊμάκι και πίνεται τον χειμώνα. Ο “βαρύγλυκος” έχει τρεις κουταλιές καφέ και τρεις ζάχαρη. Ο “μέτριος” έχει τρεις κουταλιές καφέ και δύο ζάχαρη. Ο “σκέτος” έχει μόνον καφέ. Είναι ανάλογα βαρύς ή μέτριος.

 

Φραπές και φρέντο: οι καλοκαιρινοί καφέδες

Ο πιο διάσημος καφές στην Ελλάδα είναι ο “φραπές”. Μοιάζει με το μιλκσέηκ. Έχει στιγμιαίο καφέ, ζάχαρη και νερό. Είναι κρύος καφές. Πίνεται κυρίως το καλοκαίρι. Ο φραπές είναι μια ελληνική εφεύρεση. Ο Δημήτριος Βακόνδιος στη Θεσσαλονίκη το 1957 θέλησε να πιει καφέ της Νεστλέ, στιγμιαίο. Αλλά δεν είχε ζεστό νερό. Έβαλε κρύο σε ένα σέηκερ και του άρεσε. Σήμερα φτιάχνουμε φραπέ με ένα μίξερ, τη “φραπεδιέρα”. Όταν ο φραπές έχει και γάλα εβαπορέ, λέγεται φραπόγαλο. Επειδή ο φραπές πίνεται σιγά σιγά, σερβίρεται με πάγο. Επίσης, ο φραπές πίνεται με παρέα, γύρω από παιχνίδια του μυαλού, όπως το τάβλι. Έτσι, χάνεται πολύς χρόνος κοντά στη θάλασσα, το καλοκαίρι.

Τέλος, ο πιο υγιεινός καφές στην Ελλάδα είναι από την Ιταλία. Ο “φρέντο εσπρέσσο”, είναι ίδιος με τον ιταλικό εσπρέσσο, αλλά πίνεται κρύος, με πάγο, το καλοκαίρι. Όταν έχει και γάλα, λέγεται “φρέντο καπουτσίνο”. Οι μεγάλοι πίνουν ελληνικό, οι νέοι φραπέ και οι νεώτεροι φρέντο εσπρέσσο.

Στο καφενείο

Αλλά πού πίνουμε καφέ; Όταν παίρνουμε τον καφέ μαζί, λέγεται “πακέτο”. Ο ελληνικός πίνεται σε παλαιά μαγαζιά, που λέγονται καφενεία. Τα καφενεία είναι μόνον για άνδρες. Μία γυναίκα σε καφενείο δεν μπαίνει. Αλλά τα καφενεία είναι πια πολύ λίγα στην Αθήνα. Στα καφενεία πηγαίνουν γέροι και συζητούν για πολιτική. Συνήθως έχει ησυχία, δεν υπάρχει μουσική. Οι άνδρες παίζουν τάβλι και μιλάνε ως την ώρα του φαγητού. Αν βρεις καφενείο, καλό είναι να το επισκεφτείς, γιατί πια είναι αξιοθέατο.

Στην καφετέρια

Οι νέοι πίνουν τον καφέ τους σε “καφετέριες”. Η καφετέρια είναι για όλους, για άνδρες και για γυναίκες. Σε μια καφετέρια έχει πολύ θόρυβο και δυνατή μουσική. Οι καφετέριες τώρα έχουν τη θέση των καφενείων. Τη νύχτα, οι καφετέριες μεταμορφώνονται σε μπαρ. Επειδή όλοι πάνε στις καφετέριες, η φράση “Πάμε για καφέ;” από άνδρα προς γυναίκα ή από γυναίκα προς άνδρα σημαίνει πολύ συχνά ερωτικό κάλεσμα.

 

Οι Αλκυονίδες ημέρες της Αθήνας

Οι Αλκυονίδες Ημέρες

Οι Αλκυονίδες Ημέρες είναι οι πιο περίεργες ημέρες του Ιανουαρίου στην Αθήνα. “Ιανουάριος ο γελαστός” λέει ο λαός. Ο μήνας που γελάει. Γιατί γελάει όμως; Ο χειμώνας στην Ελλάδα δεν είναι πολύ βαρύς. Κάνει κρύο, αλλά πολύ σπάνια χιονίζει. Όταν όμως είναι οι ημέρες της Αλκυόνης, ο καιρός είναι το κάτι άλλο! Όπως λέει και το ποίημα του Γεωργίου Δροσίνη “Και στης ζωής τους πιο βαριούς χειμώνες / Αλκυονίδες μέρες καρτερώ.”

Τι συμβαίνει αυτές τις περίεργες μέρες όμως;

Για δύο εβδομάδες, δηλαδή δεκατέσσερις ημέρες του Ιανουαρίου, ο καιρός στην Αθήνα είναι ζεστός. Ούτε κρύο, ούτε βροχή, ούτε χιόνι. Για δύο εβδομάδες ο Αττικός ουρανός έχει ηλιοφάνεια. Ο καιρός είναι καλός και τα ρούχα που φοράνε οι Αθηναίοι είναι ελαφρά. Μερικοί κάνουν μπάνιο στη θάλασσα!

Είναι μαγικό αυτό το φαινόμενο;
Σύμφωνα με τον μύθο, ναι. Λέει ο Απολλόδωρος:

Ἀλκυόνην δὲ Κῆυξ ἔγημεν Ἑωσφόρου παῖς. οὗτοι δὲ δι᾽ ὑπερηφάνειαν ἀπώλοντο: ὁ μὲν γὰρ τὴν γυναῖκα ἔλεγεν Ἥραν, ἡ δὲ τὸν ἄνδρα Δία, Ζεὺς δὲ αὐτοὺς ἀπωρνέωσε, καὶ τὴν μὲν ἀλκυόνα ἐποίησε τὸν δὲ κήυκα.

Δηλαδή, η Αλκυόνη παντρεύτηκε τον Κήυκα, τον γιο του αστεριού Εωσφόρου. Το ζευγάρι ήταν πολύ υπερήφανο. Και για αυτή την ύβρη, τιμωρήθηκαν. Ο Κήυξ έλεγε την γυναίκα του “Ήρα” και η Αλκυόνη έλεγε τον άνδρα της “Δία”. Τους άκουσε ο αληθινός Δίας και τους έκανε μαγικό, τους μεταμόρφωσε σε όρνια. Εκείνη μεταμορφώθηκε στο πουλί αλκυόνη.

Η αλκυόνη έκλαιγε. Έκλαιγε, έκλαιγε, έκλαιγε. Γιατί είχε μεγάλο πρόβλημα. Γεννούσε δίπλα στην θάλασσα, αλλά τα κύματα σκότωναν τα μικρά πτηνά της. Την άκουσε ο Δίας να κλαίει και λυπήθηκε.

Από τότε, με νέο μαγικό του Δία, οι άνεμοι σταματάνε για δεκατέσσερις ημέρες και κάνει τόση ζέστη στην Αθήνα. Η αλκυόνη τώρα μπορεί να γεννήσει τα αυγά της χωρίς κίνδυνο. Μετά τις δεκατέσσερις ημέρες, κάνει πάλι κρύο!

Σύμφωνα όμως με την επιστήμη, δεν είναι μαγικό του Δία αυτό το φαινόμενο.

Η μετεωρολογία και η φυσική λένε ότι στο γεωμετρικό πλάτος της Ελλάδας, τις ημέρες του Ιανουαρίου το βαρομετρικό είναι υψηλό. Δηλαδή, ο αέρας έχει πίεση μεγαλύτερη. Στην υπόλοιπη Ευρώπη κάνει κρύο, φυσάει και βρέχει. Στην Ελλάδα δεν φυσάει, και επομένως δεν βρέχει. Ο ήλιος είναι δυνατός (“ήλιος με δόντια”) και είναι η καλύτερη εποχή για μικρές εκδρομές στο Αττικό τοπίο και τα νησιά του Σαρωνικού. Κάθε χρόνο, λοιπόν, για δεκαπέντε ημέρες μέσα στον παγωμένο Ιανουάριο, στην Αθήνα έχει καλοκαίρι!

Μέσα στο χειμώνα, λοιπόν, πάμε στην θάλασσα για μπάνιο. Τώρα που έχει καλοκαιρία και ηλιοφάνεια!

 

Η ταβέρνα στην Ελλάδα

Στην αρχαία Αθήνα οι αριστοκράτες τρώνε και πίνουν σε συμπόσια. Τα συμπόσια είναι για λίγους. Οι φτωχοί πολίτες της Αρχαίας Αθήνας τρώνε σε ταβέρνες. Τα καπηλειά. Στα καπηλειά η είσοδος είναι για όλους. Ο κάπηλος είναι και έμπορος. Ένα αρχαίο καπηλειό έχει κρασί, φαγητό και τυχερά παιχνίδια. Η ελληνική παραδοσιακή ταβέρνα ξεκινά από το αρχαίο καπηλειό.

Ο Βλεψίδημος, στον Πλούτο του Αριστοφάνη, λέει “Έχουμε έναν ταβερνιάρη στη γειτονιά μας. Όταν έχω τη διάθεση για κρασάκι, πάω εκεί. Αυτός ξέρει αμέσως – μόνον αυτός- πώς το θέλω αραιωμένο.” Δηλαδή, οι αρχαίοι Αθηναίοι πίνουν το κρασί τους με νερό. Γι’ αυτό λέμε σήμερα “κρασί” και όχι “οίνος”. Από το “κεράννυμι”. Το κρασί χωρίς νερό είναι κακή συνήθεια. Ο αρχαίος Αθηναίος πίνει κρασί χωρίς νερό πολύ σπάνια. Μόνο στις Γιορτές του Διονύσου.

Μια αρχαία ταβέρνα βρίσκει ο αμερικανός αρχαιολόγος Λέσλι Σιρ Τζούνιορ το 1970. Στην Αρχαία Αγορά. Εκεί βλέπουμε τι τρώνε οι αρχαίοι Αθηναίοι. Οστρακοειδή (μύδια, στρείδια και αχιβάδες) ψάρια και κρέας. Χοιρινό, μοσχάρι και κοτόπουλο.

 

 

Σήμερα η ελληνική ταβέρνα είναι παρόμοια με την αρχαία.

Φτωχά τα χρόνια, φτωχό και το μενού της ταβέρνας. Δεν είναι εστιατόριο. Φτωχός ο μεζές: «Ένα (1) σουτζουκάκι», μας λέει ο κύριος Τάκης, παλιός ταβερνιάρης. «Έναν ολυμπιακό, παρακαλώ», η παραγγελία. Δηλαδή ντομάτα και τυρί φέτα. Σήμερα τη λέμε “χωριάτικη” σαλάτα. Η “χωριάτικη” έχει ντομάτα, φέτα, ελιές, κρεμμύδι και λάδι.

 

Η κατανάλωση του κρασιού έχει κανόνες. Σε μία ταβέρνα πίνουμε σιγά σιγά. Αυτό δεν είναι εύκολο σήμερα. Ο χρόνος μας κυνηγάει. «Το κρασί δεν το πίνεις μια κι έξω σαν πρωτάρης. Το πίνεις σιγά σιγά!», λένε οι παλιοί. «Πίνεις λίγο, τρως, πίνεις νερό. Μετά πάλι τρως. Πίνεις κρασί. Και περνάει η βραδιά.» Το ίδιο και με το ούζο. Πάντα με νερό.

 

Τι τρώμε σε μία ελληνική ταβέρνα; Ξεκινάμε με σαλάτα, την “χωριάτικη”. Μετά τρώμε ορεκτικά: Καλή όρεξη! Ωραίες πίτες (τυρόπιτα, σπανακόπιτα), τυρί φέτα ή σαγανάκι, αλοιφές (τζατζίκι, σκορδαλιά ή ταραμοσαλάτα) με ψωμί. Κύριο πιάτο ψάρι (σαρδέλα, γαύρο, τσιπούρα) ή κρέας (κεφτέδες, σουτζουκάκια, κοτόπουλο, σουβλάκι) ή σπέσιαλ πιάτα (ιμάμ μπαϊλντί, μουσακά, ρεβυθοκεφτέδες, μπριάμ).

Όλα τα φαγητά έχουν πολύ λάδι. Αλλά το λάδι αυτό είναι καλό, δεν είναι λίπος.

Για να δούμε λοιπόν, το μενού:

Κανονικά η ελληνική ταβέρνα δεν έχει γλυκό. Όμως σήμερα σε μία ταβέρνα έχει μπακλαβά, χαλβά, κανταΐφι, γλυκά του κουταλιού ή φρέσκα φρούτα (καρπούζι, μήλο, αχλάδι, σταφύλι).

 

Καλή Όρεξη!

 

 

Τα αρχαία σκυλιά του πολέμου

Δημήτρης Καμπουράκης: Μια σταγόνα ιστορία – μέρος τρίτο

Και τι ζητάω ;

We already sang the song on first and second person, now let’s sing it from a third person point of view!