Μάθε, παιδί μου, γράμματα. Δημόσια ή ιδιωτικά;
Category : book reviews
Θετικά και κάθετα. Με όλα τα στραβά του. Τις δυσκολίες του. Το δημόσιο σχολείο αξίζει ακόμα. Απόδειξη; Το υπέροχο βιβλίο του Αντώνη Καρτσάκη «Στον ανήσυχο μαθητή μου». Ο συγγραφέας, σε ωραίο πρωτοπρόσωπο λόγο απευθύνει μια μακρά επιστολή. Όχι στους εύκολους, στα καλά παιδιά της τάξης που λένε το μάθημά τους και όλα τα κατάλαβαν. Στους δύσκολους, ταραξίες μαθητές. Ίσως καίγανε τις καρέκλες στο μάθημα ή πετούσαν τα βιβλία μετά τις εξετάσεις. Αλλά αξίζανε την προσοχή του.
Ο τρόπος με τον οποίο είναι γραμμένο το βιβλίο δεν μπορεί παρά να εμπνεύσει εμπιστοσύνη στο δημόσιο σχολείο. Ο συγγραφέας, χωρίς να φαίνεται αυτό, διατρέχει και ανατρέπει όλο το Αναλυτικό Πρόγραμμα Γυμνασίου και Λυκείου. Όχι πληκτικά και θεωρητικά. Πρακτικά, απλά, εντός βιωμάτων αφηγείται την επίτευξη του μεγάλου στόχου κάθε δασκάλου προς τον μαθητή: να σε βάλω στο παιχνίδι. Γιατί το μάθημα δεν είναι τίποτε άλλο από παιχνίδι. Κι όσο παίζει παρέα με τον ανήσυχο μαθητή, ο καθηγητής τον μορφώνει και τον μεταμορφώνει. Ο ρατσιστής γίνεται διεθνιστής, ο τεμπέλης εργατικός, ο δούλος ελεύθερος, ο συμβιβασμένος ασυμβίβαστος.
