Σταγόνες: Τα διηγήματα της Τασσοπούλου

Καθώς η θερμοκρασία ανεβαίνει, δροσερή μοιάζει η έλευση του παρακάτω υγρού βιβλίου. Η Κωνσταντίνα Τασσοπούλου μάς συστήθηκε με τα Κοινόχρηστα (Καστανιώτης) ένα ενδιαφέρον σπονδυλωτό μυθιστόρημα πόλης, το οποίο ευχάριστα μοιάζει να συνεχίζει να γράφει εδώ. Με την ελευθερία της φόρμας, τα διηγήματα που συγκεντρώνονται είναι, ως επί το πλείστον, βραβευμένα. Τα πιο «αστικά» πρωτοδημοσιεύτηκαν στην όμορφη πρωτοβουλία που πήραν ο Άθως Δημουλάς και ο Κώστας Τσαούσης για την εφημερίδα Metropolis, τις Μητροπολιτικές Ιστορίες. Τις Μητροπολιτικές Ιστορίες διέπει το τρίπτυχο Αθήνα-νεότητα-ιστορία. Ομοίως κινούνται και οι Σταγόνες. Μια οσμή λεμονόκουπας, ή μασημένης τσίχλας, κάπως ο αρουραίος να μυρίσει καλύτερα, καθώς με τη γατούλα χαριεντίζεται. «Σταγόνες» γιατί ο έρωτας υγρός είναι και έχει γεύση, νόστιμη. Σε κάνει να επιστρέφεις στο σπίτι, καθώς δυο άνθρωποι ξεγυμνώνονται ψυχικά, επιστρέφουν στην πρότερη αθώα παιδική ηλικία και την ισορροπία που εκείνη πρόσφερε. ‘Η, τουλάχιστον, στην ψευδαίσθησή της, κάπως.

Ο νόστος, η αιώνια επιστροφή στο χωριό από την αγαπημένη Αθήνα υπάρχει στα διηγήματα. Η παιδικότητα είναι βασικός άξονας, είτε ως χαρακτηριστικό των ηρώων, είτε ως στόχος, ειδικά στα μη ερωτικά διηγήματα του τόμου. Η χαμένη αθωότητα που ψάχνουμε ή η αθωότητα που χάνεται καθώς οι απώλειες σκληραίνουν.