Η ταβέρνα στην Ελλάδα
Category : podcast
Στην αρχαία Αθήνα οι αριστοκράτες τρώνε και πίνουν σε συμπόσια. Τα συμπόσια είναι για λίγους. Οι φτωχοί πολίτες της Αρχαίας Αθήνας τρώνε σε ταβέρνες. Τα καπηλειά. Στα καπηλειά η είσοδος είναι για όλους. Ο κάπηλος είναι και έμπορος. Ένα αρχαίο καπηλειό έχει κρασί, φαγητό και τυχερά παιχνίδια. Η ελληνική παραδοσιακή ταβέρνα ξεκινά από το αρχαίο καπηλειό.
Ο Βλεψίδημος, στον Πλούτο του Αριστοφάνη, λέει “Έχουμε έναν ταβερνιάρη στη γειτονιά μας. Όταν έχω τη διάθεση για κρασάκι, πάω εκεί. Αυτός ξέρει αμέσως – μόνον αυτός- πώς το θέλω αραιωμένο.” Δηλαδή, οι αρχαίοι Αθηναίοι πίνουν το κρασί τους με νερό. Γι’ αυτό λέμε σήμερα “κρασί” και όχι “οίνος”. Από το “κεράννυμι”. Το κρασί χωρίς νερό είναι κακή συνήθεια. Ο αρχαίος Αθηναίος πίνει κρασί χωρίς νερό πολύ σπάνια. Μόνο στις Γιορτές του Διονύσου.
Μια αρχαία ταβέρνα βρίσκει ο αμερικανός αρχαιολόγος Λέσλι Σιρ Τζούνιορ το 1970. Στην Αρχαία Αγορά. Εκεί βλέπουμε τι τρώνε οι αρχαίοι Αθηναίοι. Οστρακοειδή (μύδια, στρείδια και αχιβάδες) ψάρια και κρέας. Χοιρινό, μοσχάρι και κοτόπουλο.
Σήμερα η ελληνική ταβέρνα είναι παρόμοια με την αρχαία.
Φτωχά τα χρόνια, φτωχό και το μενού της ταβέρνας. Δεν είναι εστιατόριο. Φτωχός ο μεζές: «Ένα (1) σουτζουκάκι», μας λέει ο κύριος Τάκης, παλιός ταβερνιάρης. «Έναν ολυμπιακό, παρακαλώ», η παραγγελία. Δηλαδή ντομάτα και τυρί φέτα. Σήμερα τη λέμε “χωριάτικη” σαλάτα. Η “χωριάτικη” έχει ντομάτα, φέτα, ελιές, κρεμμύδι και λάδι.
Η κατανάλωση του κρασιού έχει κανόνες. Σε μία ταβέρνα πίνουμε σιγά σιγά. Αυτό δεν είναι εύκολο σήμερα. Ο χρόνος μας κυνηγάει. «Το κρασί δεν το πίνεις μια κι έξω σαν πρωτάρης. Το πίνεις σιγά σιγά!», λένε οι παλιοί. «Πίνεις λίγο, τρως, πίνεις νερό. Μετά πάλι τρως. Πίνεις κρασί. Και περνάει η βραδιά.» Το ίδιο και με το ούζο. Πάντα με νερό.
Τι τρώμε σε μία ελληνική ταβέρνα; Ξεκινάμε με σαλάτα, την “χωριάτικη”. Μετά τρώμε ορεκτικά: Καλή όρεξη! Ωραίες πίτες (τυρόπιτα, σπανακόπιτα), τυρί φέτα ή σαγανάκι, αλοιφές (τζατζίκι, σκορδαλιά ή ταραμοσαλάτα) με ψωμί. Κύριο πιάτο ψάρι (σαρδέλα, γαύρο, τσιπούρα) ή κρέας (κεφτέδες, σουτζουκάκια, κοτόπουλο, σουβλάκι) ή σπέσιαλ πιάτα (ιμάμ μπαϊλντί, μουσακά, ρεβυθοκεφτέδες, μπριάμ).
Όλα τα φαγητά έχουν πολύ λάδι. Αλλά το λάδι αυτό είναι καλό, δεν είναι λίπος.
Για να δούμε λοιπόν, το μενού:
Κανονικά η ελληνική ταβέρνα δεν έχει γλυκό. Όμως σήμερα σε μία ταβέρνα έχει μπακλαβά, χαλβά, κανταΐφι, γλυκά του κουταλιού ή φρέσκα φρούτα (καρπούζι, μήλο, αχλάδι, σταφύλι).
Καλή Όρεξη!